Historie
Geschiedenis van De Gaard
Toen mijn ouders in 1960 trouwden bewoonden ze de eeuwenoude heerboerderij gedurende enkele jaren. Het erfgoed was in een erbarmelijke staat en de brandnetels stonden tot op kniehoogte in de “tuin”. Na een grondige restauratie onder toezicht van monumentenzorg besloten mijn ouders het huis te verdelen in appartementen en deze te verhuren aan vaste bewoners.
De vrijstaande, en waarschijnlijk oudste kiosk van Limburg, stond als een schattig bouwwerkje midden in de tuin. Zoals mijn vader altijd vertelde; diende het heel vroeger als muziekkioskje voor het plaatselijk harmonietje die op zondagochtend een deuntje kwam spelen voor de heerboer. Onze huidige dorpsharmonie l’Union speelde hier volgens de geschiedenisboeken op 13 september 1886 hun allereerste openbare concert. zie toenmalige advertentie
Vanaf 1965
Toen ik in 1965 voor het eerst het levenslicht aanschouwde begon mijn vader deze kiosk uit te breiden, eerst rondom boven dichtgemetseld, daarna een stuk aangebouwd. Wij hadden nu een zomerhuisje waar we vaak in de weekenden kwamen logeren. We vonden hier de ruimte om in de tuin te spelen, iets wat we in de stad niet hadden.
De eerste vakantiegasten
Toen we in 1971 een zwembad in de tuin bouwden werd het zomerhuisje, gedurende 10 jaar ook voor vakantiegasten een geliefde plek. In 1994 kregen Bas en ik de kans om deze mooie plek over te nemen en de heerboederij te gaan bewonen. Mijn vader spoorde mij meteen aan het huisje weer verhuurklaar te maken. Ik ontving in 1996 mijn eerste vakantiegasten. Mede door het enthousiasme van veel terugkerende gasten durfden we de stap van renovatie van het zwembad in 1998 aan.
In 1999/2000 vond een grote restauratie/verbouwing plaats waarbij het zomerhuisje veranderde in een vierseizoenenhuisje. Er werd een groot stuk aangebouwd maar het huisje behield zijn charme door het gebruik van oude bouwmaterialen. De bouwstijl werd aangepast aan de hedendaagse verwachtingen van een comfortabel maar vooral uniek vakantiehuisje.
Door onze gasten in de afgelopen jaren werden steeds weer andere namen bedacht: kasteeltje, prinsessen huisje, Torenhuisje, huisje van de lichtjes, huisje van sneeuwwitje en de zeven dwergen, Hans en Grietje huisje, sprookjeshuisje, en pannenkoekenhuisje.
Het doet mij veel plezier mijn tevreden gasten te zien komen en gaan. Ik zet op deze manier het werk van mijn ouders voort. Ik ben trots op hetgeen ze me hebben geleerd en ben dankbaar dat wij het voorrecht hebben op deze mooie Limburgse plek te mogen wonen.
Anja Versteeg-Peters