Jon van Eerd plant notenboom bij de Mammaloewagen

1988 was het jaar dat de maximum snelheid op de snelweg van 100 naar 120 km ging, het jaar dat de nationale voetbalploeg Europees kampioen werd, maar ook het jaar dat Bas Versteeg en Anja Peters in het bijzijn van hun ouders in Los Angeles ‘Ja’ zeiden en het jaar dat Jon van Eerd voor het eerst de podia van de Nederlandse theaters besteeg. Ter gelegenheid van zijn 25-jarig theater jubileum verblijft Jon tijdens de Limburg tour van zijn jubileumshow ‘Jon en de jongens’ enkele dagen in het Vierseizoenenhuisje, samen met zijn tegenspelers Lone van Roosendaal en Arian Foppe. Mijn onzekere interesse in Jon gaat verder dan zijn alter ego Harrie Vermeulen in het theater, John Hogendoorn in ‘Moeder ik wil bij de revue’, een Dubro reclame uit de vorige eeuw of zijn vertoning van Albin in de musical ‘La cage aux folles’. Maar mijn onzekerheid kan ik eigenlijk al meteen laten varen bij zijn aankomst. Ontspannen, samen aan tafel wordt mijn interesse gevoed tijdens een mooi gesprek waarin hij praat over persoonlijke zaken: zijn jeugdige ambities, hoe zijn ouders daar mee omgingen, het vak en hoe de show doorgaat ondanks moeilijke tijden van rouw en verdriet …

De volgende avond, tijdens het bijwonen van ‘Jon en de jongens’ in zijn geboortestad Maastricht, realiseer ik me dat we tijdens ons souper een eerlijke verdieping mochten horen van de zaken die hem bezighouden en hem vormden, en waarover hij ook vertelt in zijn show. De volgende dag was de eer aan Jon voor het planten van zijn 25-jaar-NOTEN-op-zijn-zang-BOOM op ons erf. Terwijl ik met Jon naar de Mammaloewagen in het weiland loop, vraag ik me af waarom ik toch zo zenuwachtig was om hem te ontmoeten. Hij geeft me zijn tijd, zijn aandacht en stelt uitgebreid vragen over onze dochter Menina en het Rett syndroom. Jon lacht om de naam van zijn boom en zegt dat hij met liefde deze notenboom zal planten. Schop, aarde, de gieter met water, alles met veel zorg en humor voor deze boom bij de Gaard. Enkele weken later mogen we de TV-opnames voor de Jon van Eerd muziekspecial van omroep Max in Hilversum bijwonen en tijdens zijn optreden, in het bijzijn van zijn liefste Ton, zijn broer en familie, valt voor mij het kwartje… Ondanks het advies van zijn ouders om toch maar ‘een echte studie’ te gaan doen, bleef Jon dromen… én leeft zijn droom, op en af de planken. Nu begrijp ik de woorden die hij me gaf als bijschrift bij zijn boom: ‘Als de wereld zo mooi was als hier. Dan hadden we niets te wensen. Maar dromen is altijd goed. Dus dat moeten we dan ook doen.’ Terwijl Jon in Hilversum ‘ik ben wat ik ben’ zingt, worden mijn gedachten tranen en weet ik: vanaf vandaag noem ik zijn boom de 25-jaar-NOTEN-op-zijn-zang-DROOM-BOOM.

Anja Versteeg (zonder h)-Peters (met één e), Buitengoed de Gaard (met een d)

Scroll naar boven